Od Úrfearn „Zimowe polowanie”

Jak zwykle wstałam nieco po wschodzie słońca. W jaskini było dość chłodno. Kiira jeszcze spała, a gdy tylko wyczuła brak mojej bliskiej obecności, po jej grzbiecie przeszedł lekki dreszcz. Ziewnęłam i rozciągałam się chwilę przed wejściem do naszej jaskini. Na zewnątrz śnieg lśnił w promieniach w porannego słońca, które leniwie wyłaniało się zza drzew. Pokrywa śnieżna znajdowała się dość wysoko, bowiem sięgała mi do samych wierzchołków uszu.

-brrr –zadygotałam, gdy tylko zapadłam się delikatnym puchu. Z lekkim trudem powróciłam do wydeptanego „placu”, gdzie to stałam zaledwie kilka sekund wcześniej. Strzepałam z siebie resztki śniegu po czym zatrzepotałam skrzydłami i wzbiłam się w powietrze. Lecąc zgrabnie między drzewami starałam się wypatrzeć jakiegoś królika, który oddalił się od swej nory. Po około półgodzinnym locie, wylądowałam na jednej z gałęzi, starego dębu. Niedaleko znajdowała się królicza nora, którą pokazała mi niedawno kremowa wadera. Przyczaiłam się, a gdy tylko dostrzegłam swoją potencjalną ofiarę, szybkim ruchem łapy wytworzyłam Cyklondo i podrzuciłam średniej wielkości, białego królika. Złapałam go jeszcze w powietrzu i zagryzłam go, sprawnym ruchem szczęki. Pozostawiając na śniegu kałużę krwi, odleciałam jeszcze kawałek i wydeptałam sobie krąg, w śniegu, gdzie to na spokojnie spożyłam posiłek. Gdy skończyłam, oblizałam się jeszcze, po czym wymyłam się w śniegu. Po wszystkim wróciłam przed swoją jaskinię i ćwiczyłam chodzenie po śniegu, aż do wieczora. Wraz z zachodem słońca udałam się na spoczynek, u boku Kiiry, w którą to wtulałam się, zadowolona dniem.